در حال بارگذاری ...
یادداشتی به مناسبت هفته شیراز :

شیراز شهر هنرهای ماندگار

ایران تئاتر_ نوید جعفری؛ تئاتر شیراز سالهاست با تمام بی مهری ها توانسته مخاطب خود را از دل مردمان فرهنگی شیراز گلچین کند و دریغ که این مسیر رو به رشد به واسطه اپیدمی منحوس کرونا به یکباره به سدی سخت برخورد کرده است و این روزها تیاتر پیشگان شیراز همانند دیگر هم صنفان خود در جای جای کشور دلتنگ صحنه هستند و با مشکلات بسیاری از جمله مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند.

شیراز شهر عاشقانه ها است ، از روزگار سعدی و حافظ تا کنون ، شیراز شهری است لبریز از هنر و ادبیات 

از ستون های برافراشته تخت جمشید ، تا هنر دستان پر توان هنرمندانش در گنبد نیلوفری شاهچراغ تا آیینه کاری های نارنجستان قوام 

از خط نوشته های مسجد عتیق ، شیشه های رنگی مسجد نصیر الملک تا طاق های زیبای بازار وکیل 

هنر و ادبیات روح زنده شیراز است در ترنم باران و شمیم بهار نارنج های شکفته در اردی بهشتی که در شیراز خود بهشت است.

این شهر عظیم برآمده از دل تاریخ زادگاه هنرمندان بسیاری بوده است و تئاتر و نمایش بخشی جدایی ناپذیر از شهر شیراز.

از نمایشگرانی که شادی و سرور را به مردم هدیه می کردند از رقص عروسک مینا تا خیمه شب بازی های جی جی بی جی ، از سیاه بازان با نمک و شیرین از یدی سیاه تا شکر که همچنان مکتب سیاهان شیرازی سرآمد تئاتر تخته حوضی است.

شیراز شهر نمایشگری است در ۱۲ ماه سال ، از سیاه بازی تا شبیه خوانی ها و تعزیه های سرای مشیر و مدرسه خان ، نبض شیراز همچنان با شعر و ادب و هنر می زند.

تئاتر شیراز برآمده از دل همین آیین ها و سنت های کهن ، همچنان چراغ صحنه را روشن نگاه داشته است ، تئاتری که نسل نخست تئاتر شیراز به همت استاد محی الدین لایق در مدرسه حیات پایه ریزی کرد ، به همت همراهانش در مدارس ادامه یافت و به تالار ابوریحان رسید و همین مسیر تا امروز و به واسطه همت ۵ نسل عاشق همچنان ادامه دارد.

تئاتر شیراز از تماشاخانه سعدی به تالار ابوریحان و خانه نمایش در پارک شهر رسید که امروزها مزین به نام استاد هودی است ، نسل هایش در تالار استاد لایق در طبقه زیرین سینما آریانا و فرهنگسرای مولوی به زیست خود ادامه دادند تا امروز که همچنان در صحنه و خیابان نمایشگری ادامه یافته است و اگر کرونا نبود هفته زیبای اردیبهشت شیراز با تئاتر نفس می کشید.

تئاتر شیراز غنایی دارد به وسعت هنرمندانش که با تمام کمبودها همچنان چراغش روشن است و به عنوان قطبی ارزنده در تئاتر ایران زمین می درخشد.

شاید انچه تئاتر شیراز و اصولا تئاتر فارس را اینگونه متفاوت کرده است همین روح دل انگیزی است که در فارس و شیراز وجود دارد و آدمهایش شعر و ادب بخشی از زیست ایشان است.

تئاتر شیراز اما با تمام نیروهای فعال و عاشقش همچنان در فقر امکانات به حیات ادامه می دهد و از ساده ترین امکانات حرفه ای روز تئاتر همچنان در کمبود است.

سالن های اجرای حرفه ای تئاتر در شیراز محدود به ثمره تلاش گذشتگان است و به جز چند سالن تازه به همت بخش خصوصی و چند سالنی که به همت شهرداری و شورای شهر فرهنگ مدار شیراز در حال احداث است همچنان هنرمندان تئاتر در همین چند سالن قدیمی فعالیت می کنند.

تئاتر شیراز رنج و مرارت های بسیاری کشیده است ، از مدیرانی ناآگاه و ناکارآمد گرفته تا انواع بی توجهی ها که اگر این سنگ اندازی ها و کمبودها نبود اینهمه هنرمند توانمندش که امروزه پایه های اصلی سینما و تئاتر و تلویزیون کشور هستند مهاجرت نمی کردند و همچنان در دیار خود فعالیت می کردند.

معضلی که پس از دهه ها همچنان ادامه دارد و هر ساله شاهد مهاجرت جوانان بسیاری از دیار فارس به امید امکانات و توجه بیشتر هستند.

تئاتر شیراز سالهاست با تمام بی مهری ها توانسته مخاطب خود را از دل مردمان فرهنگی شیراز گلچین کند و دریغ که این مسیر رو به رشد به واسطه اپیدمی منحوس کرونا به یکباره به سدی سخت برخورد کرده است و این روزها تیاتر پیشگان شیراز همانند دیگر هم صنفان خود در جای جای کشور دلتنگ صحنه هستند و با مشکلات بسیاری از جمله مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند.

این یادداشت قرار نبود در انتها به گلایه و درد دل بدل شود که قرار بود در ستایش تئاتر شهری باشد که فرهنگ و هنر در رگ هایش جاری است با اینهمه ای کاش در این دوران سخت و سرد کرونا توجه بیشتری به هنرمندان این عرصه می شد که همواره دین خود را به این دیار ادا کرده اند و امروزه با مشکلات معیشتی و اقتصادی و‌ حتی امنیت شغلی مواجه هستند.

ای کاش در این دوران رکود و تعطیلی علاوه بر توجه به خالقان تئاتر به زیر ساخت ها و بهبود شرایط اندیشید تا پس از دوران کرونا که امید ان است به زودی محقق شود ، حداقل فضا برای خلق تئاتر به بهترین شکل فراهم شود چرا که با بازگشایی مجدد سالنها و مشاغل آنچه می تواند التیام بخش دردها و افسردگی مردمی باشد که شرایط دشواری را سپری کردند بدون شک هنر خواهد بود.

تئاتر شیراز سرمایه عظیمی دارد که نیروی انسانی هنرمند و عاشق است و پشتوانه ای به نام مردم که اگر این نبود شاید امروز چیزی به نام تئاتر در شیراز و استان فارس وجود نداشت.

 

 

 




مطالب مرتبط

نگاهی به نمایش سیاه بازی «خواستگاری کتی ۲۰۲۰»

سیاه بازی در خاطره ابوریحان
نگاهی به نمایش سیاه بازی «خواستگاری کتی ۲۰۲۰»

سیاه بازی در خاطره ابوریحان

نمایش سیاه بازی «خواستگاری کتی ۲۰۲۰» به نویسندگی و کارگردانی علی ثابت در تماشاخانه ابوریحان میزبان علاقه مندان است، نوید جعفری کارگردان و منتقد تئاتر و سینما در یادداشتی به نقد و بررسی این نمایش پرداخته است.

|

نخستین گام بیست‌و‌هشتمین جشنواره‌ منطقه‌ای، محکم برداشته شد

نشاط اجتماعی و مشارکت مردمی در جشنواره‌ تئاتر پارس
نخستین گام بیست‌و‌هشتمین جشنواره‌ منطقه‌ای، محکم برداشته شد

نشاط اجتماعی و مشارکت مردمی در جشنواره‌ تئاتر پارس

جشنواره تئاتر منطقه‌ای پارس، پس از چهار روز ایجاد شور و نشاط فرهنگی و اجتماعی در شیراز و مشارکت حداکثری مردم در دو بخش صحنه‌ای و خیابانی، امشب برگزیدگان خود را خواهد شناخت.

|

نگاهی به اجرای هملت، به کارگردانی آرمین حمدی پور

در جستجوی تئاتر در جستجوی هملت
نگاهی به اجرای هملت، به کارگردانی آرمین حمدی پور

در جستجوی تئاتر در جستجوی هملت

نوید جعفری؛* آرمین حمدی پور از جمله کارگردانان های جوانی است که تمامی کارهایش را دنبال کرده‌ام. دیدن اولین تجربه هایش بصورت اتفاقی تا دیدن کارهای اخیرش بصورت عمدی ، تجربه جالبی است از طی شدن مسیری ...

|

«مختک» در شیراز اجرا شد

«مختک» در شیراز اجرا شد

نمایش «مختک» به نویسندگی و کارگردانی فرهاد ارشاد، به مدت 10 شب در تماشاخانه استاد هودی شیراز به صحنه رفت.

|

نظرات کاربران