در حال بارگذاری ...
یادداشتی برای تئاتر شهر

این دایره زندگی/ حریمی برای خانه

تئاتر فارس_ نوید جعفری، ساختمان تئاتر شهر دایره بزرگی هست به وسعت همه ایران ، اولین بار که برای جشنواره فجر در دهه ۷۰ و در نوجوانی به ورودی تئاتر شهر رسیدم ، مدت مدیدی ایستادم از دور نگاهش کردم، گرد تا گردش را گشتم و خیره به رنگ و نقش دیوارش با معبدی عظیم روبرو شدم که در قلبش تئاتر جریان داشت.

از آن روزگار تا امروز دایره تئاتر شهر برای من قلب تپنده شهری است در دل دود و شلوغی، محل دیدارهای ما و قرار ما کنار دیوارهای تئاتر شهر بود و اولین مسیری که یاد گرفتیم این بود که از هر جای شهر تهران چطور خودمان را به تئاتر شهر برسانیم.

مرور هزار باره تئاتر هایی که در سالن هایش دیدیم ، خاطره روی صحنه رفتن در سالن سایه و چارسو و قشقایی ، اختتامیه در سالن اصلی ، نقد و بررسی ها در کافه حرف زدن های طولانی در محوطه تئاتر شهر و آن همه اجرای خیابانی در حاشیه اش بخش جدا ناپذیر زندگی هر تئاتری عشق تئاتری است.

حالا زمستان فرا رسیده ، برای دیدن تئاتر باید از جمع شلوغی دستفروش ها گذشت ، حالا برای دیدن دوستانت باید از کنار کسانی بگذری که کنار دیوارها بیتوته کرده اند و کاشی ها را خراش می دهند تا یادگاری بردارند ، می ترسم یک روز کلا اثری از این دایره زیبا باقی نماند.

نمیدانم دلیل مخالفان ایجاد حریم برای این مجموعه ثبت شده که نه تنها بخشی از میراث فرهنگی ماست که بخشی بزرگ از میراث هنری و‌معنوی ایران زمین است چیست ؟ 

واقعا این حجم تخریب شلوغی و ناامنی در اطراف مجموعه ای که قرار بود قلب تپنده هنر و فرهنگ باشد را نمی بینند و یا مصلحتی در کار ندیدن است ؟ 

چه ایرادی دارد دایره تئاتر شهر تا لب پیاده رو خیابان برای خودش حصاری و مامنی داشته باشد که بتوان با آسودگی رفت ، تئاتر دید آمد و حرف زد بی آنکه دلهره ای در دلت باشد ؟ 

شاید دلیل اصلی را باید در دل تفکری جستجو کرد که اصولا میراث برایش جز آجر و سنگ معنایی ندارد بر خلاف همه جای جهان که ساختمان هایی کم قدمت تر از تئاتر شهر را چون گنجی گرانبها نگهداری می کنند.

مجموعه تئاتر شهر و هر سالن و تماشاخانه ای در هر گوشه ایران متعلق به مردم است ، نه مردم آن شهر و منطقه که مردم کشوری که دل در گروه فرهنگ و هنر دارند ، و تئاتر شهر به واسطه نقش انکار ناشدنی اش در رشد ،پرورش و دیده شدن بخش عمده ای از هنرمندان تئاتر این مرزوبوم جایگاهی مرتفع تر و ستودنی تر دارد.

به عنوان یک تئاتری که سه دهه از عمرم را در تئاتر زندگی کرده ام به نمایندگی از اکثر هنرمندان تئاتر که می دانم در این ماجرا با من همداستان هستند ، می خواهم تئاتر شهر از هر گزندی در امان بماند و چه ایرادی دارد حریم این مجموعه به درستی تعیین و این بازار مکاره که به ناامنی و تخریب آن می انجامد دور و دورتر شود.

مدیران مسئول ، فراموش نکنید چه میراث های ارزنده ای همانند خانه احمد محمود ها ، خانه دایی جان ناپلئون ها ، چند سالن تئاتر و سینما به واسطه همین غفلت ها و بی توجهی های اینچنینی از دست رفته است ، فراموش نکنید انچه ما را در طی قرن ها پابرجا نگاه داشته گنجینه فرهنگی و هنری و انسانی بوده است که بخش بزرگی از ان در همین بنای تئاتر شهر تجلی یافته است.

امیدوارم پاسخی برای آینده داشته باشید.

 

 

 

*کارگردان و بازیگر تئاتر اسفند ۹۹




مطالب مرتبط

نگاهی به نمایش سیاه بازی «خواستگاری کتی ۲۰۲۰»

سیاه بازی در خاطره ابوریحان
نگاهی به نمایش سیاه بازی «خواستگاری کتی ۲۰۲۰»

سیاه بازی در خاطره ابوریحان

نمایش سیاه بازی «خواستگاری کتی ۲۰۲۰» به نویسندگی و کارگردانی علی ثابت در تماشاخانه ابوریحان میزبان علاقه مندان است، نوید جعفری کارگردان و منتقد تئاتر و سینما در یادداشتی به نقد و بررسی این نمایش پرداخته است.

|

نگاهی به اجرای هملت، به کارگردانی آرمین حمدی پور

در جستجوی تئاتر در جستجوی هملت
نگاهی به اجرای هملت، به کارگردانی آرمین حمدی پور

در جستجوی تئاتر در جستجوی هملت

نوید جعفری؛* آرمین حمدی پور از جمله کارگردانان های جوانی است که تمامی کارهایش را دنبال کرده‌ام. دیدن اولین تجربه هایش بصورت اتفاقی تا دیدن کارهای اخیرش بصورت عمدی ، تجربه جالبی است از طی شدن مسیری ...

|

نظرات کاربران