یادداشتی برای «خط قرمز» و «و جنگ ادامه دارد»

تئاتر فارش- فاطمه حاج حسینی؛ ابتدای کار " و جنگ ادامه دارد" فردی معلول سوار بر ویلچر را می‌بینیم که تفکرات سنتی و مذهبی دارد و از مخاطبان می‌خواهد که با دید آزادی به انتخابات و مسائل روز سیاسی ایران نگاه کنند و از طرفی فرد دیگری وارد داستان می شود که کاملاً برعکس اوست.
 تفکرات او کاملاً مدرن است و از معضلات روز جامعه و مشکلات قشر خودش گفت و گو می کند.

 پسر بچه ای به نام محسن که از کودکان کار است وارد می شود  و در ادامه مردی که دچار بحران عاطفی است و مشخص میشود زن و فرزند خود را رها کرده و فرزند رها شده همان محسن است.مرد با زن دیگری وارد رابطه شده بود که درنهایت با شکست مواجه شد. چیزی که در جامعه امروز خیلی باب شده و  انگار جا افتاده که افراد متاهل در پی رابطه با فردی دیگر هم باشند، مطلقاً امثال محسن ثمره این خودخواهی بزرگ هستند.

کار " و جنگ ادامه دارد " در مقوله رساندن مفهوم آسیب های اجتماعی موفق بود.
تقابل سنت و مدرن باز ادامه پیدا می کند تا جایی که هر دو فرد به نتایج مشترک می رساند و  می‌بینند که می شود با وجود عقاید و  افکار متفاوت در کنار هم زیست و به هم احترام گذاشت و اهداف مشترک داشت.

خط قرمز

خط قرمز بیانگر موضوع شایع اعتیاد است ،جنبه های کمدی کار بالاست و برون‌ریزی بازیگران جذابیت کار را سبب شده است.

 خط قرمز خانواده ای را روایت می‌کند که از قشر معمول جامعه هستند، قشری که بیشتر در معرض این خطر است.

حسنک داماد خانواده و چوپان است، مادر خانواده به پسر خود مشکوک شده  که  اعتیاد دارد بنابراین  در پی گفتگو با حسنک در این باره به طور اتفاقی متوجه اعتیاد حسنک میشود.

 دیالوگ "معتاد چه شکلیه"
 دیالوگ برتر این کار بود جدا از تاثیری که اعتیاد در طولانی مدت بر قیافه فرد می گذارد معتاد واقعاً شکل خاصی نیست و شاخ و دم ندارد،  اعتیاد صرفا یک معضل است که محتاج ریشه یابی است . قضاوت کردن و محکوم کردن ابتدایی ترین واکنش است در مقابل این آسیب اجتماعی فراگیر.