در حال بارگذاری ...
بررسی و نقد توپازی به کارگردانی سعید محمدی

ابتدای راه

نمایش توپازی توپازی به کارگردانی سعید محمدی به تازگی در تماشاخانه استاد هودی به روی صحنه رفت ، نقد حمید نشاط را در ادامه بخوانید .

تئاتر فارس- حمید نشاط؛  آنچه در پی می آید نوعی بررسی ارزشیابانه بر نخستین اجرای عموم آقای سعید محمدی ست.

1. ابتدایی ترین چیزی که در هر اثر تئاتری نظر مخاطب را جلب می کند  فضا سازی است در این مورد  توپازی با انتخاب صحیح موسیقی و نیز چیدمان و ترکیب بندی متوازن توانسته بود ذهن مخاطب را به خود وارد کند اما انتخاب نا صحیح صندلی های پلاستیکی قرمز که در تضاد با بقیه ی فضا قرار داشت یک دستی را به هم ریخته و به شدت تو ذوق مخاطب می زد. بهتر بود که بجای این استفاده ی سردستی و نیندیشیده از چند پودس نسبت به شخصیت ها استوانه ای یا مکعبی استفاده می نمود که می توانست وجهی نشانه شناسانه نیز به آن بخش اثر بیفزاید و از این ناهمگونی هم جلوگیری کند. 

2. پس از ورود به اثر نور و موسیقی که به دلیل گونه ی اجتماعی این تئاتر بسیار ساده برگزار شده بود( به شکل یک نور تخت و موسیقی هایی انتخابی)  توی ذوق نزده و ما را به محوریت دریافت اتفاق و داستان سوق می داد. آن جایی هم که نور موضعی برای متمرکز کردن روایت بر یک شخص متمرکز می شد قابل قبول و در راستای اثر بود اما موسیقی در جاهایی گوش آزار می شد و آن جاهایی بود که می خواست شدت تأثیر ایجاد کند و به همین واسطه مطلب را نیز طولانی می ساخت. 

3. درباره ی متن باید گفت به رغم اینکه اولین اثر اجرایی نویسنده را شاهد بودیم قابل قبول بود و با نکات مثبتی همچون استفاده متفاوت از بافتار تکرار و نیز گونه ی اجتماعی بی ادعای کاذب رایج روشنفکری  مخاطب را با خود همراه می کرد لیکن پایان بندی طولانی و نیز جزئیات و توضیحات نالازم که باعث می شد مخاطب احساس تحمیق شدگی کند آن را تضعیف کرد. همین نکته باعث پایان بسته و آسیب به چند وجهی شدن اثر نیز شد. 

4. بازیگری را در این تئاتر با توجه به آماتور بودن بازیگران می توان قابل قبول وصف کرد اما باید یادآور شد که این بازیگران در  بازی های بعدی خود باید هرچه بیشتر تلاش کنند تا از اطوار دور شده و به حضور صحنه ای هرچه نزدیک تر شوند. تحقق این مطلب نیاز به یاری کارگردان و دستیاران وی به ویژه بازی گردان دارد. 

5. آخرین وجهی که نیازمند تحلیل است کارگردانی ست. کارگردانی شسته و رفته و قابل قبول بود اما از اجرای متن پیش تر نرفت و به باز تاباندن آن بر صحنه بسنده کرد که این نکته به دلیل یکی بودن کارگردان و نویسنده امری رایج است اما باید در اینجا به دو دستیار کارگردان اثر خرده گرفت که نتوانسته بودند تغییر لازم را به اجرا در آورند . یک وجه مثبت کارگردانی شمولیت دار کردن اثر به واسطه ی اجرای یک نقش توسط چند بازیگر بود که باعث می شد همزاد پنداری وسعت قابل توجهی پیدا کند. 

6. و در نهایت توپازی که روایتگر اختلاف نظر موجود در یک جامعه ی در حال گذار میان چند فرهنگ است به عنوان اثری از یک کارگردان و نویسنده ی نو خواسته می تواند امید بخش باشد به شرط آنکه وی در همینجا نایستد و با اصلاح این اثر و آثار بعدی خود پیوسته گامی رو به جلو بردارد. 

7. در آخر پیشنهاد می کنم مخاطب به نام اثر بیاندیشد. 

 




نظرات کاربران