در حال بارگذاری ...
به مناسبت هفته شیراز بررسی تئاتر این روزهای فارس

درباره ی کسوف

هفته شیراز در میانه اردیبهشت فرصتی است برای پرداختن به شیراز و هنرهایش که در این میان تئاتر جایگاه ویژه ای دارد. حمید نشاط نویسنده و‌ منتقد ادبی از تئاتر شیراز نوشته است.

تئاتر فارس_حمید نشاط؛ حالا دو سال است که می خواهم مطلبی درباره ی این روزهای تیاتر بنویسم که هم فنی باشد هم از خجالت تخریبگران بزرگوار این روزها و گذشته به درآیم.

پس در نوشتاری کوتاه به دلیل حذف تیاتر و دلایل تخریب مداوم و بدون توقف آن می پردازم:

نخستین سوالی که با آن در روند شناخت دلایل ویرانی با آن برخورد می کنیم این است که تیاتر قرار است چه کند یا حداقل در شیراز و استان فارس قرار بوده چه کند؟

پانزده سال فعالیت در این زمینه من را به این نتیجه رسانده است که هر اثر تیاتری در نخستین وجه خود بوجود می آید تا مردمان را سرگرم کند اما وجه ثانوی آن دو شاخه ی اساسی دارد یکی سرگرم می کند تا توان اندیشیدن را از مخاطب سلب کند و با ایجاد هیجان فضایی را می سازد که ریشه در زیست در حال وقوع انسان امروزین ندارد؛ و چه بسیار بوده اند به ویژه پیش از کرونا این دسته آثار با اجراهای طولانی و مجوز های سهل الوصول که مورد تشویق دوستانی قرار گرفته اند که علاقه ای وافر به حذف تفکر داشته و دارند و خواند داشت.

اما دسته ی دوم در حال سرگرم کردن و نیز پس از آن مخاطب را به اندیشیدن وادار می کنند؛ تا او به ادراک جهان امروز رسیده پس از کاویدن آن تلاش کند تا چیدمان آن را در حد توان به سمت تعادلی که از درکش حاصل آمده پیش ببرد.

اما راستش را بخواهید ممکن است مخاطب در جاهلانه ترین تیاتر ممکن به واسطه ی زنده بودن و وجود عنصر بداهه پردازی، اندیشه بورزد؛ چرا که تیاتر مثل تلوزیون و رسانه هایی از این دست قابل کنترل نیست.

بسیار خوب چه بهانه ای برای از بین بردن این محمل تفکر از کرونا بهتر؟

بازارهای باز و برنامه های تلوزیونی و عدم تعطیلی عید و سفرهاش ربطی به گسترش کرونا ندارد؛ این تیاتر است که کرونا را گسترش می دهد و مردم را می کشد.

این که در این شرایط جشنواره های استانی و ملی که در حقیقت باید محل ارزیابی مخاطب از یک دوره ی تیاتری یک شهر باشد چطور و با چه نیازی برگزار شد بماند.

زیربنای هرچیز اقتصاد است. تیاتر که تعطیل شد هنرمندان که چهار ماهی یک ملیون کمک هزینه دریافت می کنند یا از گرسنگی می میرند یا قید تیاتر را می زنند. حالا دیگر تیاتری باقی نمانده که بخواهیم نقد کنیم تا رشدی درکار باشد و ما شدیم گریه کن قبری خالی از جنازه.

این یک شکایت یا ناله یا هر سخنی که روزنه ای از امید در آن باشد نیست. این داستانی ست درباره ی قتل عمد اندیشه به دست ...

 

پانزدهم اردیبهشت ۱۴۰۰




مطالب مرتبط

«اتاق سرهنگ» در سپیدان به صحنه رفت

«اتاق سرهنگ» در سپیدان به صحنه رفت

اتاق سرهنگ کاری از گروه هنرهای نمایشی کاما به نویسندگی، تهیه کنندگی و کارگردانی اسماعیل راد در سالن اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان سپیدان از ۱۲ بهمن ماه الی ۲۲ بهمن ماه به صحنه رفت.

|

نظرات کاربران