گروه برادران کسانی که با صدا می‌آیند و در سکوت می‌روند

تئاترنوشتی در ژانر درام و سبک رئالیستی با ساختار خطی. روایت گروه دانش‌آموزی‌ای که تصمیم به اجرای اثری بر اساس شرح روایت زندگی خودشان را در قالب نمایش برای جلسه انجمن اولیا و مربیان بازی کنند ولی یک راز قبل از شروع اجرا به وجود می‌آید که نمایش را به خطر می‌اندازد پس هر کدام تنها و همه با هم تلاش می‌کنند تا گروه را از خطر برملا شدن راز نجات دهند. و در تمرین آخر هر کدام رازهای خود را اجرا می‌کنند.

نویسنده با آگاهی از هفت نقطه‌ی محرک پیرنگ، آشفتگی یا عامل اختلال را در اولین دقایق ایجاد می‌کند تا فرصت به کشمکش و حرکت روایت هم در مسیر طول داستان و بیشتر در مسیر‌های عرضی با استفاده از سه مونولوگ پیش ببرد برای پرداختن به ابعاد روانی و آرمانی کاراکترهایش. کاراکترهایی از بطن روابط تو در توی اجتماع.

 کسانی که کشمکش درونی آن‌ها حاصل از کشمکش با اجتماع و کشمکش‌ بیرونی‌شان نتیجه‌ی درگیری‌های فردی و بعد روانی ایشان است. 

که کاملا منطبق با نسل خود و نسل قبل از خود و حتی نسل قبل تر هستند. 

کشمکش بیرونی حاصل از کشمکشی درونی که ریشه در محیط زندگی و شرایط درونی و عمیقا احساسی هر کدام از انسان‌ها دارد.

 کاراکترهایی با لباس کاملا سیاه و یک کتونی سفید. پوسته‌ی سیاه روی فکرهای سفید. اما هدف نویسنده و کارگردان از اجرای گروه برادران، جمله‌ای است که در آخرین خط تئاترنوشت در قسمت نتیجه‌گیری مطرح شد. <<هوای همو داشته باشین>> کسانی که در کنار هم برای یک چیز مشترک جمع می‌شوند و هر کدام به تنهایی بار همه و همه، بار هر کدام را تنها به دوش می‌کشد. 

سازه‌ای که تمام عناصرش به یکدیگر نیرو وارد می‌کنند و در نهایت جمع تمام بارهای وارده صفر می‌شود و فرو نمی‌ریزد چون نمی‌خواهند که از ریخت بیفتند

به زعم نگارنده، مولف بر اساس تئاتری که به روی صحنه برده است به این مهم اذعان دارد که اگر چه اتفاقاتی خارج از خواست گروه می‌افتد اما گروه، خود مسئول تمام رخدادهایی است که در درون آن به جود می‌آید‌. بدین طریق مولف با شرایط و حال و هوای اجتماع خود باب گفت و گو را باز می‌کند تا تاثیری که از حیات جامعه خود گرفته‌ است را به آن باز گرداند و یک امکان دوباره را به خود و مخاطبانش و جامعه‌اش پیشنهاد دهد. 

استفاده از دو تکنیک گروه بودن پروتاگونیست و پایان باز و اجرای تئاتر با استفاده از دانش‌آموزان هنرستان که همه متولد دهه‌ی هشتاد و رهروان این فن و بوم هستند در محیطی که بنای تعلیم و تربیت یک فرهنگ است، گواهی‌ست بر زعم و نظر صاحب اثر

سه نکته‌ی مهم کارگردانی استفاده از سکوت دراماتیک، کنش دراماتیک و کمدی است. و کارگردان با استفاده از این سه شگرد، ریتم و یکپارچگی اثرش را تا رسیدن به یک فضاسازی منسجم پیش می‌برد. و تا آخرین دقیقه، بدون اتلاف وقت آن را حفظ می‌کند

نکته‌ی مثبت تئاترنوشت، استفاده از مونولوگ و تکنیک بازی در بازی است که بدین ترتیب، کنش‌ها نتیجه‌ی کنش‌های دیگر و زمینه‌ساز کنش‌های دیگری می‌شوند تا رسیدن به یک نتیجه‌ی جمعی

در مورد گروه بازیگری قبل از هر چیز به گروه برادران تبریک می‌گویم برای باوری که به خودشان و به کار مهمی که انجام دادند داشتند و به من یکبار دیگر ثابت شد که اجرای تئاتر با هیچ چیز شکل نمی‌گیرد مگر با ایمان و گروه برادران ایمان به بار آوردند. تمام کاراکتر‌ها با توجه به نقششان درست انتخاب شده بودند و صحیح و دقیق گفتن مونولوگ هایشان برای بازیگرانی که در مقطع متوسطه هستند بی نظیر بود و به زعم نگارنده اینها همه ثمره‌ی ایمان به خود و اعتماد به کارگردانی است که به کار خود باور دارد. استفاده از تنش‌های حاصل کشمکش‌های درونی‌، عقب کشیدن ها، ارتباط گرفتن های بینافردی و دعواهایی که دراماتیک و نمایشی بودند نه فقط سر و صدا، همه و همه شاهد این کار بزرگ بچه‌ها، این کار بزرگ گروه برادران می‌باشد

امیدوارم همواره از گزند آنچه که خواهد آمد در امان باشید و یادتان نرود که شما گروه برادران هستید

با نهایت صمیمیت و دوستی 

کسرا زنوبی