اعمال سلایق شخصی و سردرگمی تئاتری‌ها

به گزارش تئاتر فارس، شاهین چگینی مدیر تماشاخانه استاد مشایخیِ تهران درباره وضعیت فعلی هنرمندان و فعالان عرصه تئاتر می گوید: این روزها تئاتر ایران شرایط عجیبی را تجربه می‌کند. اعمال سلایق شخصی و نبود روال یکسان در تصمیم‌گیری‌ها، بسیاری از هنرمندان این رشته را سردرگم کرده است.

چگینی با بیان این مطلب می افزاید: از مرداد ماه سال ۱۳۹۹ ، ٣٤ نفر از دانشجویان رشته تئاتر برای عضویت در گروه تئاتر مان انتخاب شدند.

کار آموزش و تمرین (بدون مطالبه هزینه برگزاری) به روی ٤ نمایشنامه «بلاافیگورا»، «خدای کشتار»، «زندگی ضربدر سه» و «نمایش اسپانیایی» از آثار یاسمینا رضا، نویسنده فرانسوى شروع شد. بعد از یکسال با فراز و نشیب بسیار و سپرى کردن انواع مختلف پیک های کرونا، مبتلا شدن تعدادی از اعضاء و بهبود آنها و بازگشت به تمرین ها، بالاخره از خرداد ١٤٠٠ نمایش ها آماده اجرا شدند؛ بلافیگورا به روی صحنه رفت که با استقبال تماشاگران مواجه شد و تقریبا هر شب ظرفیت ٥٠ درصد سالن طبق پروتکل های اعلامی ستاد مبارزه با کرونا، تکمیل شد.

مدیر تماشاخانه استاد مشایخی ادامه داد: از ٩ ام تیر ماه نمایش دوم ، خدای کشتار روی صحنه تماشاخانه استاد مشایخی رفت که در سه روز نخست تمام بلیط ها به فروش رفت و ناگهان از روز چهارم سالن ها از سوی مدیر اداره کل هنرهای نمایشی تعطیل اعلام شد.

با توجه به فضای طنز این نمایش و نزدیکی ماه محرم و صفر امکان اجرا بعد از تعطیلی اعلامی از سوی اداره کل هنرهای نمایشی ، برای این نمایش میّسر نخواهد بود و تا ٢٠ مهر ماه نمایش ها به تعویق خواهد افتاد و عملا زحمات بیش از یکسال یک گروه منسجم به باد خواهد رفت و طبق معمول گذشته سالن نمایش هم ضرر هنگفتی خواهد کرد.

او همچنین خاطر نشان کرد: از سر استیصال راهی به جز ادامه اجراها نداریم؛ موضوعی که درک آن خارج از توان مدیران دولتی ست و تمام توان خود را برای جلوگیری از اجراهای تئاتر بکار می برای پی بردن به ابعاد این مسئله، صحبت گیرند، در حالی‌که سینماها و همچنین جشنواره تئاتر دانشگاهی با حضور تماشاگران مشغول فعالیت هستند. بماند که دیگر مشاغل نیز از قبیل کافه ها و رستوران ها و پاساژها بیشتر از قبل فعال هستند.

در این شرایط که همه امکانات حداقلی نظیر بلیط فروشی اینترنتی را هم در همان دقایق نخست از ما دریغ کردند، تنها امید من حضور تماشاگران و هنرمندانی هست که دغدغه ایی از جنس فرهنگ دارند. فراتر از نفع شخصی خود؛ نمی‌دانم تا کی توان ادامه دادن داریم و کی مدیران محترم برای تعطیلی سالن ما اقدام خواهند کرد. امیدوارم تا زمانی که بی هیچ امکان تبلیغی از سر ناچاری روی صحنه هستیم، هنردوستان عزیز از ما و زحمات یک ساله گروه ما حمایت کنند و اطمینان می‌دهم که تماشاگران نمایشی را خواهند دید که از تماشای آن پشیمان نخواهند شد. 

صحبت‌های تلخ این هنرمند، بار دیگر برخورد تبعیض‌آمیز مدیران هنری را در ذهن تداعی می‌کند. اکنون، سوال مهم این است: پیکرِ رنجورِ تئاترِ مستقل تا چه زمانی این شرایط را تاب خواهد آورد.

گفتگو : نوید جعفری